Tot 2 naweke gelede. Ons goeie vriende, Olga en Roelf, met 2 van hul dogters, Nicke en Olla het kom kuier vanaf Potchefstroom. Wat 'n fees! Hulle het in die woonstel langs ons ingeboek, en ons kon elke dag kuier vandat ons opstaan totdat die eerste een in die aand in die geselskap aan die slaap raak. Saterdag en Sondag het ons liewe Mosselbaai-pelle, Braam en Rentia (ook eks Piet Retiewers) boonop saam gekuier. Ons het baie koffies en glase rooiwyn gedrink, plekke besigtig, saam vis gebraai en waterblommetjie pot gemaak, diep gesprekke gevoer en lekker lag. Kortom, ons het elke minuut saam ten volle gebruik om mekaar se geselskap te geniet. (terwyl my arme dogters vir die eksamen moes leer!)
Nadat Olga hulle Maandag oggend weg is lughawe toe, en alles weer terug is na "normaal", het ek besef dat ek vir n volle 5 dae nie daardie "detached" gevoel gehad het nie. En skielik het ek besef wat dit is wat ek mis: die gevoel van behoort- nie behoort op 'n PLEK nie, maar om te behoort aan en by MENSE. Vir die eerste keer in n lang tyd het dit gevoel asof ek weer deel is van 'n "groep" - ons die eks-Piet Retiewers. ☺
Twee dae later is broer Ruan en skoonsus Neelandrie se eersteling gebore. 'n Pragtige gesonde dogtertjie met die naam Layla. Ons is so opgewonde, maar ook 'n tikkie hartseer. Want ons weet dat ons haar nie so goed gaan ken soos wat ons graag sou wou nie. Om mekaar een of twee keer 'n jaar te sien gaan nie 'n hegte verhouding tussen die niggies verseker nie. En gister het ek n kort maar heerlike ontbyt-kuier met niggie Chandre gehad. Ons 2 het mekaar laas met my en Werner se troue gesien- 20 jaar gelede!! En die 2 ure se saam gesels was beslis te kort om 20 jaar se kuier in te haal. Maar ek het daar weggestap en "refreshed" gevoel.
Hierdie 3 gebeurtenisse het my weereens laat besef dat berge en oseane nie kan instaan vir verhoudings nie! Soos ek op 'n kry-myself-jammer-dag vir 'n vriendin gese het: die berge en die see is pragtig, maar dit kan nie drukkies gee of mens vashou as jy dit nodig het nie, dit kan nie saamlag en gesels nie. Daarvoor het jy 'n mede mens nodig! Verstaan my mooi- ek is NIE weer besig om te "sulk" oor wat ek agtergelaat het toe ons getrek het nie. Ek het net besef dat ek MENSE in my lewe nodig het.
Die ding wat my dalk ook 'n bietjie moedeloos laat voel is dat ek regtig 'n "effort" ingesit het om betrokke te raak by dinge: Ons het vroeg-vroeg by die kerk aangemeld en ook gese dat ons graag by 'n selgroep wil inskakel -tot dusver geen reaksie nie. Ek het gaan uitvind of daar 'n vroue Bybelstudie groep of iets soorgelyks is - niks, want die meeste vrouens werk. Ek het by die skool gaan uitvind of ek as gr 11 ouer kan help met die matriekafskeid - nee, dit word alles deur die spyseniering-leerlinge gedoen. Ek het met 'n ma gesels wat betrokke is by die OOV en die werkery by sportdae- die werk is vir eers klaar tot volgende jaar... en so gaan dit aan.
En intussen leer Werner links en regs mense ken! Klink ek jaloers?? Ja, ek IS!! By die mannebediening, deur sy werk, sommer wanneer hy voorraad aankoop! As ek hoor het hy met iemand "connect". Hy het tot al 'n uitnodiging rugby toe gekry.
Ek sien nou die dag op Facebook waar Frances skryf dat sy haar vriendinne mis toe sy n groepie vriendinne op die strand sien kuier. En ek verstaan SO hoe sy voel. Soos wat mens altyd oral vrouens met swanger magies gesien het wanneer jy graag wou swanger word, voel dit nou vir my asof ek oral groepies vriendinne raaksien wat mekaar se geselskap geniet: by die skool tewyl hulle vir die kinders wag, op die strand as die kinders "surf' lesse het, in die mall by elke koffie winkel, in die supermark waar hulle mekaar raakgeloop het, na kerk waar hulle gou 'n vinnige geselsie inwerk. En elke keer word ek daaraan herinner dat ek nou die "odd one out" is. Die een sonder "maatjies" (O, dit klink nou lekker melodramaties!! Maar soms voel ek nogal so!)
Die goeie deel hiervan is dat ek meer tyd vir en saam met Werner en die dogters het. Nie altyd seker of dit vir tienerdogters na 'n positiewe ding klink nie☺ maar ek waardeer en koester die tye saam met hulle. En vriendin Rentia is darem op Mosselbaai, darem nie te ver as die "jammer-vir-myself" hoogty vier nie. O ja, en deesdae hou my selfoon se battery sommer 4 dae of langer!☺ Verder besef ek dat hierdie dalk my seisoen is om al my gesels en stories, hartseer en blywees, bekommernis en opgewondenheid met die Here te deel. Dalk wil Hy my dwing om nou aan my vriendskap met Hom te bou. Ek kan juis so maklik "besig" raak.
Ek glo ek gaan oor 'n jaar of twee terugkyk en wonder hoekom het ek so gekla!!! Dus, van nou af is dit vorentoe kyk, geniet die stil en alleen tye, gryp elke oomblik aan om met die Here en my huismense te "connect", en hou my oë oop vir die geleenthede en mense wat oor my pad kom. Ek weet Hy het gesê Hy beplan vir ons nuwe en goeie dinge. God is ook die een wat my aanmekaar geweef het, wat weet hoe Hy my ge"wire" het en wat my laat "tick". So ek weet verseker daar is spesiale vriendskappe wat wag... Ek sien uit met verwagting!! Tot dan, is dit ek en Hy.
NS: So algaande leer ek bietjie meer oor die bloggery (baie stadig, maar darem). Ek DINK ek het die verstellings nou so gekry dat enigiemand kan kommentaar lewer hieronder. Voorheen was dit net moontlik as jy 'n gmail- rekening gehad het- of so vermoed ek. So probeer gerus. En as dit steeds wys jou naam is "Anonymous", skryf maar net jou naam as deel van jou comment. Ek hoop dit werk!! ♥Suna
